Korkut Eken Kimdir? Hayatı ve Biyografisi

Korkut Eken Hakkında Kısaca

• Korkut Eken Gerçek Adı ve Soyadı: Korkut Eken
• Korkut Eken Doğum Tarihi: 1945
• Korkut Eken Ölüm Tarihi: –
• Korkut Eken Yaşı: 2013’de 68 yaşında
• Korkut Eken Boyu: –
• Korkut Eken Nereli: Samsun
• Korkut Eken Doğduğu Yer: Ankara
• Korkut Eken Mesleği: Eski Asker ve MİT Görevlisi

Korkut Eken, 1945 Ankara doğumlu olup, Samsun’un Terme ilçesi nüfusuna kayıtlı emekli yarbaydır. Gerek askerliği gerekse emekli olduktan sonra Milli İstihbarat Teşkilatı’nda (MİT) görevli olduğu dönemlerde PKK ile verdiği mücadelelerden dolayı “Efsane yarbay” olarak anılmaya başlamıştır. Korkut Eken evli olup, 3 çocuk babasıdır.

Korkut Eken, 1993-1996 döneminde PKK ile mücadelesinde Güneydoğu’daki bazı nüfuzlu aşiretleri silahlandırıp örgütlemiştir.Türkiye’nin 20 Temmuz 1974 tarihinde yaptığı Kıbrıs Harekâtı’ında hava harekatı ile savaşa katılmış, gösterdiği cesaret ve yaptığı hizmetlerden dolayı “Şerit Rozet beratı” ile ödüllendirilmiştir.

1978 tarihinde Türk Silahlı Kuvvetleri’nin Özel Harp Dairesinde, Özel Kuvvetler Komutanlığı oldu ve 1981 – 1986 döneminde Emniyet Genel Müdürlüğü bünyesinde Polis Özel Harekât Timleri’nin teşkili, donatım ve eğitiminde hizmetler yaptı. 1982 yılında rehine kurtarmaya yönelik 40 kişilik özel eğitimli bir timin yetiştirilmesini sağladı.

Yaptığı başarılı çalışmalardan dolayı Türk Silahlı Kuvvetleri’nin TSK Üstün Cesaret ve Feragat Madalyası ve birçok takdirname ile ödüllendirildi.

Daha sonraları adı Susurluk Skandalı’na karışan Korkut Eken, açılan davada mahkûm olmuş ve bir süre hapis yatmıştır.

Korkut Eken ile Röportaj

Korkut Eken, ilk ve tek ropörtajını 19 Ocak 2002 tarihinde Star gazetesi yazarı Saygı Öztürk’e verdi. İşte Eken’in ağzından PKK ile mücadelesi:

Güneydoğu’da operasyonlarda asker – polis sorunu yaşanıyor muydu?

Benzer sorunlar yaşanıyordu. Asker olmam nedeniyle komutanlarımızla da görüşüp, sorunu daha kolay çözüyorduk. Eruh – Şemdinli baskınlarından sonra 1984 – 1986 yıllarında, o zaman en yüksek rütbeli komutanlar, bizler dağlara çıktık. Olaylar yoğunlaşınca, paşalar dahil, ellerinde silahlar en önde gidiyorlardı. En yüksek rütbeli subaylardan bir tanesi bendim, dolayısıyla Apo’nun öldürülmesi konusunu kendime bir görev addetmiştim. İnanın rüyalarıma giriyordu. Bir kıstırsam, yakalasam diye ama Türkiye hudutları içine girmedi.

Apo’yu öldürmeyi niçin bu kadar istiyordunuz?

Ben, terör örgütünün başı öldürülürse örgütün çökeceğine inanıyordum. O dönemde bile yabancılar PKK’ya destek oluyor, helikopterle gıda atıyor, yaralılarını taşıyorlardı. Apo yakalanıp Türkiye’ye getirildiğinde işi anlamıştım. Bir zamanlar PKK terör örgütünü destekleyen ülkeler, nasıl olur da şimdi Apo’yu paketleyip bize teslim ediyorlar? Bu işin siyasallaşma süreci başlıyor ki bu, silahlı mücadeleden çok daha tehlikeli ve karşı mücadelesi zor.

Apo idam edilmeli mi?

Artık bize verildikten sonra idam edilmemeli. Doğrusu şu anda yapılan. Apo idam edilirse daha kötü şeyler olabilirdi. Kendimiz yakalasak, dağda bayırda bir çatışmada ölse tamam. Ama teslim olmuş, elleri kolları bağlı olarak verildiğine göre idam etmemiz doğru olmaz.

Güneydoğu’da olayların yaşandığı dönemde durum nasıldı?

Başlangıçta tabii askerin özel timlerin komutanı olarak Mardin, Hakkari, Siirt bölgeleri bana bağlıydı. O dönemde gece operasyon yapan bizim gibi birlik yoktu. Ondan sonra polisin özel timlerinin kurulması görevi verildi. Onu da hakkıyla yerine getirdiğime inanıyorum.

Timlerin yetiştirilmesi için kimlerden emir alıyordunuz?

Eğitimin bir süresi var. Biz eğitime ilk başladığımız 1982 yılında Amerikan sistemine göre eğitim vermeye başladık. Sonra fabrikasyon adam istemeye başladılar. Başbakan Turgut Özal, 500 kişinin hemen eğitilmesini istedi. Mümkün olmadığını söyledim. Çünkü o kadar kişiyi eğitecek kadromuz yoktu. Üstelik bunları bir ayda eğitmemizi istiyordu. Bunları o şekilde göndermemiz mümkün değildi. Eşkiyanın karşısına o şekilde gönderemezdik. Tansu Çiller’in başbakanlığı döneminde de ortalık yanıyordu. Bu kez 1000 özel harekatçı daha yetiştirmemiz istendi. Çaresiz kalınmıştı. Örgütle nasıl mücadele edilmesi gerektiği konusunda bilgi veriyordum. Birliğin sayısı değil, niteliği önemlidir.

Bir de devletin kullandığı “Yeşil” var. Bu konuda ne dersiniz?

Yeşil’le ilgili en ufak bir bilgim yok, tanımıyorum, çalışmadım. Bir defa Ankara Emniyet Müdürlüğü’nde göz altına alınmıştı. O zaman gördüm.

Devletin kullandığı bu tür kişiler çok mu?

Çok vardır. Örneğin bir dönem çok sayıda itirafçı grubu vardı. Şimdi itirafçıların devlete faydalı olacak ne tarafı var? Ama 1984 Eruh – Şemdinli baskınının yaşandığı dönemi ele alalım. Araziyi bilmiyorsunuz, yolu bilmiyorsunuz, geçiş yollarını bilmiyorsunuz, gizli depoları bilmiyorsunuz, bunlar yer gösteriyorlardı. Ondan sonra operasyonlara sokmaya başladılar.

İtirafçıların operasyonda kullanılmasına karşı mıydınız?

İtirafçı kim ki operasyonu yönlendirecek? Böyle bir şey var mı? Bizim eğitimimiz çok yüksek seviyede. Bir özel time katılan subay dört sene özel kurs görüyor. İtirafçıları yer gösterme dışında operasyonun içine katmazdım. Gerek yok.

Girdiğiniz çatışmalarda unutamadığınız ve sizi en çok etkileyen olay ne oldu?

Operasyondayız, çatışma çıkmıştı. Hemen yakınımda duran asker, gözümüzün önünde bize silah sıkan teröriste doğru yürümeye başladı. Bas bas bağırıyorum, gitmemesini söylüyorum. Ama o devam ediyor. Önüne kuşun sıkıyorum, ilerliyor. Konsantre mi oldu, şoka mı girdi bilemiyorum, gidiyor. Terörist tam kafasından vurdu. Orada öldü. Meğer o aslan çavuş, kaldığım lojmanın kapıcısının çocuğu değil miymiş?

Güneydoğu’da büyük hatalar yapıldı mı?

Başlangıçta yanlışlar var. Koordine sağlanamadı. Böyle olaylara başlangıçta hazırlık yoktu. Ama sonradan özellikle askeri birlikler, güvenlik kuvvetleri çok tecrübeli oldu. Yörede alan kontrolü şart. Alan kontrolünü yapamayınca vazgeçtiler. Karakolları kapattılar. Karakol basılıyordu. Bütün karakollara tek tek timleri gönderdim. Güneydoğu’nun bütün bölgelerine. Hakkari, Mardin, Siirt aklınıza neresi geliyorsa, tek tek bütün jandarma karakolları eğitildi. Baskına karşı planlar hazırladık, adamların eline verdik. Karakol komutanlarının takviye talepleri de yerine getirildi.

Abdullah Öcalan’ın durumu ne olacak?

Parti başkanı olabilir. Bu duruma getirildikten sonra başka ne olabilir? Zamanında öldürülmesi gerekirdi. Devlet kendi birimleri arasındaki çatışma yüzünden başarılı olamadı. Adamın gittiği yeri adım adım biliyorsun, yerini biliyorsun, yapılamaz mıydı eylem? Eh işte, o onu çekemedi derken olay basına sızdırıldı. Bunun kasıtlı olduğuna inanıyorum. Operasyonun o haliyle başarılı olamayacağını tahmin ediyordum. Dört birimle bu iş olmazdı zaten.

Bu eylemi siz başarıyla yapabilir miydiniz?

Başbakan veya kim sorumluysa, “Buraya gel kardeşim Korkut Eken, istediğin adamı almakta serbestsin. Türkiye genelinde kimi istersen seç, silah zaten var, onda bir eksik yok. Maddi finans icap ediyorsa karşılıyorum. Şu kadar da süre veriyorum, şu imkanlarla söylüyorum” dese bu işe başlar ve sonuç alırdım.

Korkut Eken’in MİT’e Girişi

Yıl 1986… “Yarbay Eken, gönüllüler arasından seçtiği Polis Özel Harekat Timlerine eğitim verirken, eğitim alanına iki Land Rover araç geldi. Araçlardan inenlerden biri MİT Müsteşar Yardımcısı Hiram Abas’tı. Abas için hep “Türkiye’nin en iyi silah kullanan kişisi” denirdi. Uzaktan Eken’in atışlarını hayranlıkla izledi. Eken şişeyi vurmanın ötesinde, kurşunu şişenin içinden geçiriyordu. Abas yanlarına gitti, değişik silahlarla o da hedeflere ateş etmeye başladı. Abas hedefleri 12’den vuruyor, aynı delikten ikinci kurşun geçiyordu…

Hiram Abas, aniden döndü ve uzakta duran Land Rover’lara ateş etmeye başladı. Araçların yanına gittiler. Kurşunun değdiği yerlere parmaklarını sürdü. İçeriye girip baktı. “Güzel” dedi.

Araçlara zırh geçirilmişti. Yeni alınacak Land Rover’ların zırhlarının dayanıklılığını belirlemek için ateş ediliyordu. Hiram Abas, Eken’e “Yarbayım bir de siz deneyin” dedi. Eken önce Land Rover’ı inceledi. Nereye ateş edeceğini kararlaştırmıştı. Atış tamamlandığında hep birlikte yine aracın başına gidildi. Hiram Abas, “Yarbayım zayıf noktaları iyi yakalamışsın. Tebrik ederim” diye Eken’i kutladı. Korkut Eken’e teklifi hemen orada yaptı: “Size ihtiyacımız var. Emekli olup MİT’e gelin”.

Eken, 1987 yılında Özel Birlik Komutanlığından emekliye ayrıldığında, zaman geçirmeden MİT’te göreve başladı. Görev yeri, MİT Güvenlik Dairesi Başkan Yardımcılığıydı.” *
* Devletin Derinliklerinde, Saygı Öztürk, Ümit Yayıncılık

Korkut Eken ve Abdullah Çatlı

“Korkut Eken, Emniyet’te olduğu dönemde, Abdullah Çatlı’ya ihtiyaç duymuştu… Haber gönderdi, “Ankara’ya gelsin görüşelim” diye. Aslında Çatlı’nın bir ayağı Ankara’daydı. Sık sık geliyor, görüşmelerde bulunup gidiyordu. Görüşme yeri için gizli saklı bir yer de seçilmemişti. Ankara Tandoğan’da bulunan ve bugün adı Ador olan Merit Altınel Oteli’nin lobisinde buluşma gerçekleşti.

Kahve içerken Eken, “Sana bir dış görev vereceğim. Fransa’ya gideceksin, Dursun Karataş’a bakacaksın. Almanya’da PKK’nın lider kadrosunun yerini tesbit edeceksin. Bu bilgileri onbeş gün içinde temin etmeni istiyorum” dedi.

Abdullah Çatlı hiç itiraz etmedi. Bilet ve masrafları için gerekli para verildi. Ayrılırken el sıkıştılar. Korkut Eken, “Gel seni bir öpeyim” dedi ve o güçlü elleriyle Çatlı’yı kendine doğru çekip öptü. Sırtını okşarken, “Bu zor görevde sana güveniyorum” dedi.

Abdullah Çatlı, “Yarbayım, ben de size güveniyorum. Siz olmazsanız ben böyle bir görevi kabul etmezdim. Çünkü, bana yapılan bazı şeylere çok üzüldüm. Kelle koltukta görev yapıyorum ama neredeyse beni vurdurtacaklardı” diye yanıtladı.

Eken, “Merak etme, komutanına güven” deyince, Çatlı’dan şu sözcüğü duydu: “Güveniyorum Emmi.”…

Birbirlerine güvenmişlerdi. Eken, Çatlı’nın getirdiği raporları okurken, rapora girmeyen özel bilgileri de dinliyordu. Bu raporlar Emniyet Genel Müdürü Mehmet Ağar’a veriliyor, raporun bir örneği de Başbakan Tansu Çiller’e sunuluyordu. Çatlı, Avrupa ülkelerinde önemli bir istihbarat ağı oluşturmuştu. “Net” bilgiler getiriyor, bilgileri fotoğraf ve filmle destekliyordu…” *

Gazeteci Saygı Öztürk soruyor, Korkut Eken Çatlı’yla bağlantısını açıklıyor:

Abdullah Çatlı’yı tanıyor musunuz?

Abdullah Çatlı’yı MİT’ten emekliye ayrıldıktan sonra, yani devlet hizmetinde olmadığım bir dönemde İstanbul’da bir yemekte tanıdım. O yemekte MİT’ten ayrılanlar da vardı, sekiz – on kişiydik.

Emniyette göreve başladıktan sonra mı Çatlı’yla ilişki kurdunuz?

Emekliye ayrıldıktan sonra uzun yıllar MİT ve Emniyet’le bağım olmadı. 1993’te ben Emniyet’te göreve gelince kendisiyle irtibat kurdum. Mahkemede Çatlı’yı tanıyıp tanımadığım sorulunca, tanıdığımı ifade ettim. Sebebi, tanıdığım için çekineceğim birşey yoktu. Bu kişiyi hem Abdullah Çatlı olarak, hem de kod ismi Mehmet Özbay olarak, şimdi hatırlamayacağım birkaç kod ismi daha vardı, hepsiyle tanıyorum.

İnterpol tarafından aranan bir kişiye neden görev teklif ettiniz?

Çünkü Avrupa’da çok gücü ve potansiyeli vardı. Çatlı’nın Avrupa’daki çok büyük haber alma imkanından faydalanmak için görev teklif ettim ve kabul etti. İki – üç defa Avrupa’ya gitti, çok güzel net bilgiler verdi.

Çatlı’dan aldığınız bilgileri ne yapıyordunuz?

Özellikle Avrupa’daki PKK’lı liderlerin yerleri konusunda, faaliyetleri konusunda bilgiler getirdi, raporlar getirdi. Biz de bu raporları ilgili makamlara aktardık.

Abdullah Çatlı’nın arandığını bile bile ona görev vermeniz doğru bir yaklaşım mı?

Abdullah Çatlı’nın kanun kaçağı olduğunu bakan biliyor. Bakanın yemeklerine bu kişi katılıyor, onunla konuşuyor, milletvekillerinin yanlarına gidiyor. Parti kongresine gidiyor. ANAP kongresine onlarca arabayla geldi.

Çatlı verdiğiniz görevleri istediğiniz gibi yerine getirebiliyor muydu?

Çatlı önemli görevler yaptı. Öna “PKK’nın askeri kanat sorumlusu şu anda Hollanda’ya kaçtı diye bir duyumumuz var. Adamın yerini tespit et bildir” diyorsunuz. Gidiyor, onbeş gün sonra bilgileri getiriyor. O, Avrupa’daki Türklerin çoğunu örgütlemiş. Bu kadar meşhur. Her gittiği ülkede krallar gibi karşılanıyor.

Kanun kaçağını yakalamanız gerekirken, siz görev veriyorsunuz. Ceza almanız da bu yüzden değil mi?

Bizim yaptığımız hemen her ülkede olan bir işlem. Her ülkede bu böyledir. Geçmişte de böyle olmuştur. Ülkemizde olanın aynısı Çin’de de, Amerika’da da, İngiltere’de de inanın aynen böyledir. Normal bir vatandaş bu tip bir görevi kabul edebilir mi? Resmi görev daha tehlikeli olur. Neden? Devletin adı çıkar. Siz adamı görevlendirirken diyorsunuz ki, “Kardeşim yakalanırsan tanımayız, sahip çıkmayız. Bu şartları kabul ediyor musun?”

Çatlı’ya siz de öyle mi dediniz?

Tabii ki benzer şeyler söyledim. Çatlı, TBMM’ye gidiyor, milletvekilleriyle görüşüyordu. Bürokratların yanına gidip geliyordu. Onların çoğu da onu Mehmet Özbay adının yanısıra Abdullah Çatlı olarak da tanıyordu. Bu nasıl aranmak?

Çatlı’ya bu görevi verirken, hizmetinin karşılığında o sizden ne istedi?

Bunlar da bu tip görevlere talip olurken, gerçek şu ki, güvence, yani devletten aranmamasını isterler. Ailesinin yanında rahat yatmak ve oturmak istiyorlar. Budur yani. Başka bir şey yok.

Silahlı bir eylem yaptırdınız mı?

Çatlı’yı istihbarat faaliyetlerinde kullandım. Çatlı’yla ilişiğinizi kestiğiniz zaman yerine hazır bulunan başkasını gönderirsiniz. Bunlar olan işler.

Yurtdışına nasıl gönderiyordunuz?

Niye? Normal pasaportu vardı. Mehmet Özbay adına düzenlenmişti. Yeşil pasaport konusunda bilgim yok. Zaten yurtdışındaki bu tip görevlerde yeşil pasaport çok dikkat çeker.

Çatlı ölene kadar size bağlı mı çalıştı?

Çatlı benimle çok uzun çalışmadı. Benden alınıp kime verildiğini bilmiyorum. Beni aşıp görüşmeler yaptığını öğrenince bundan hoşnut olmadığımı biliyordu. Halbuki, bu tip insanlarla, idare edenin arasında çok güzel sevgiye, saygıya dayanan bir bağlılık gereklidir. Mutlaka mesafe konulmalı.
* Devletin Derinliklerinde, Saygı Öztürk, Ümit Yayıncılık